Metro w Mediolanie

Metropolitana di Milano to największa sieć metra we Włoszech, licząca 4 linie o łącznej długości około 100 km (sieć metra w Rzymie liczy "tylko" 60 km). Linie M1 i M2 mediolańskiego metra otwarto w latach 60. XX wieku, a linię M3 w 1990 roku. Widać to w i konstrukcji taboru, i architekturze stacji. Pociągi na tych liniach prowadzone są przez maszynistów. Na zdjęciu poniżej pociąg linii M1 na stacji Lotto w zachodnim Mediolanie.

Metro w Mediolanie nie jest głębokie, dość szybko można znaleźć drogę na właściwy peron właściwej linii. Ma to znaczenie na głównych węzłach przesiadkowych, i tam gdzie linie krzyżują się ze sobą. Jako, że metro generalnie obsługuje (w przeciwieństwie Warszawy) największe dworce kolejowe miasta, nieopodal lub wręcz w środku Dworca Centralnego Mediolanu (wł. Stazione di Milano Centrale) bądź też głównego dworca podmiejskiego Garibaldi (wł. Stazione di Milano Porta Garibaldi), spotkamy wejście do metra. Będzie to w obu przypadkach linia zielona M2, a oprócz tego odpowiednio żółta M3 lub fioletowa M5. Owszem, jest to post o metrze, ale polecam przy tej okazji zwiedzić obie stacje i dworce, szczególnie Milano Centrale (zdjęcie poniżej) - stwierdzenie "robi wrażenie" to za mało by opisać ten gmach. Wybierzcie się tam, nawet jeśli nie przyjechaliście pociągiem. Niestety na perony wstęp tylko z biletem.

Aby dotrzeć do największej atrakcji Mediolanu - przepięknej katedry (wł. Duomo St. Maria Nascente di Milano) należy udać się na pociąg linii żółtej M3 lub czerwonej M1. Obie linie docierają na centralny plac miasta Duomo, gdzie krzyżują się na stacji o tej samej nazwie. Same wejścia do metra nie rzucają się w oczy i są dobrze wkomponowane w majestatyczną zabudowę tej części miasta (zdjęcie poniżej). Wychodzimy wprost na plac przed katedrą.

Gdy znudzi się nam zwiedzanie miasta (a nie jest łatwo się znudzić), można wybrać się na przejazd najnowszą linią metra w Mediolanie - otwartą w 2013 roku linią M5 (fioletowa). Czemu to takie niezwykłe? Otóż na linii M5 ruch pociągów prowadzony jest w sposób całkowicie zautomatyzowany - czterowagonowe zespoły dostarczone przez AnsaldoBreda kursują bez udziału maszynistów. To ciekawe uczucie, gdy możesz podejść do przedniej szyby, zająć sobie wygodnie miejsce (jeśli nikt nie zrobił tego przed Tobą), pociąg rusza i niczym w windzie obserwujesz tylko mijane kondygnacje - stacje. A widok jest świetny, bo rzadko kiedy zwykły pasażer może obserwować tor przed pociągiem.

Oczywiście, jak to często z metrze automatycznym bywa, na krawędziach peronów zainstalowane zostały szklane ściany (kurtyny) oddzielającej przestrzeń pasażerską od torowiska (zdjęcie poniżej). W kurtynie znajdują się drzwi, odpowiadające rozstawem i wielkością tym w pociągu. Rozsuwają się automatycznie tylko wówczas, gdy przy peronie zatrzyma się pociąg, po czym zamykają, wraz z drzwiami pojazdowymi. Takie rozwiązanie ma wyeliminować próby samobójcze i inne wtargnięcia pasażerów pod pociąg. Wszak nie ma go kto wyhamować w tak nietypowych sytuacjach, które w metrze bez tego typu kurtyn występują (także w Warszawie). System prowadzenia pociągu wykorzystuje kabel ułożony w osi podłużnej toru oraz komunikację bezprzewodową.

Linią M5 możemy dotrzeć między innymi na słynny stadion piłkarski San Siro, na którym mecze rozgrywają A.C. Milan i Inter Mediolan. Podróż powrotną można odbyć tramwajem, albo znów automatyczną linia metra M5. Z powodu prowadzonych prac remontowych część tramwajów tamtego dnia nie kursowała, więc wybraliśmy metro.

#metro #mediolan #milano #kolej #kolejmiejska #włochy